Jeden dzień to zdecydowanie za mało, aby poznać wszystkie atrakcje Masywu Ślęży. Za to wystarczająco, by wejść na jego najwyższy szczyt, na którym znajduje się Radiowo-Telewizyjne Centrum Nadawcze Wrocław / Ślęża, Dom Turysty PTTK, Kościół Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny oraz wieża widokowa. Choć dziś na Ślęży odprawiane są msze święte, to niegdyś góra ta była miejscem kultu pogańskiego. Świadczą o tym nie tylko relacje kronikarza Thietmara z Merseburga, lecz także znajdujące się tam kamienne posągi (panna z rybą, niedźwiedź) i fragmenty wałów kultowych.
Prosimy o wyłączenie blokowania reklam i odświeżenie strony.
Kto chociaż raz był w Górach Świętokrzyskich, temu Ślęża (718 m n.p.m.) wyda się znajoma. Wśród pewnych podobieństw łączących te dwa masywy należy wymienić: ich odosobnioną lokalizację względem innych gór, obecność wieży nadawczej na szczycie oraz duże znaczenie religijne sięgające czasów jeszcze przed chrystianizacją.
Ślęża leży w województwie dolnośląskim, w obrębie miasta Sobótka, w odległości mniej niż 20 km jazdy samochodem na wschód od Świdnicy i około 45 km na południowy zachód od Wrocławia. W języku niemieckim nazywana była Zobtenberg lub Zobtengebirge, czyli Góra Sobótka.
Jednym z najbardziej popularnych miejsc, skąd można wyjść na szczyt, jest Przełęcz Tąpadła (378 m n.p.m.), stanowiąca węzeł szlaków turystycznych. Mimo że znajduje się tam kilka parkingów, to w pełni sezonu bardzo trudno jest znaleźć na tej przełęczy jakiekolwiek wolne miejsce. Nie brakuje za to stoisk z pamiątkami i punktów, gdzie można coś przekąsić.
Turyści, zwłaszcza ci z Wrocławia, chętnie też wybierają na miejsce wyjścia centrum Sobótki i znajdujący się w jego pobliżu Dom Turysty PTTK „Pod Wieżycą”. Wówczas dodatkowymi atrakcjami są m.in.: zabytkowa wieża widokowa (tak zwana wieża Bismarcka) o wysokości 15 m oraz rzeźba kultowa „Panna z rybą”.
Z Przełęczy Tąpadła na szczyt Ślęży można wejść na co najmniej trzy sposoby: szlakiem niebieskim, żółtym, albo najpierw czarnym, a potem czerwonym. Najbardziej popularny jest ten najkrótszy, czyli żółty, który ma tylko 3 km długości. Niebieski, tak zwana Skalna Perć, jest o 0,8 km dłuższy, a kombinacja czarnego i czerwonego to 0,5 km więcej od żółtego szlaku.
Ja zdecydowałam się na dość krótką pętlę: najpierw dojście żółtym szlakiem, a potem powrót szlakami czerwonym i czarnym, z bonusem w postaci wejścia na wieżę widokową przy niebieskim szlaku. To trasa o łącznej długości 6,9 km i sumie podejść 370 m. Myślę jednak, że znacznie ciekawszym wariantem jest podejście wspominaną Skalną Percią, z atrakcjami w postaci kamiennych schodków, a także wielu formacji skalnych, m.in. Olbrzymków.
Masyw Ślęży charakteryzuje się dużą odrębnością klimatyczną. Na szczycie panują niższe temperatury niż u podnóża, lato trwa krócej, zima dłużej. Częściej obserwuje się tutaj opady i mgły, a także silny wiatr. Wszystko to za sprawą stosunkowo dużej wybitności wynoszącej 468 m. Zresztą jedna z etymologii nazwy Ślęża wskazuje na słowiański człon ślęg, coś wilgotnego, mokrego.
Góra Ślęża znajduje się w obrębie Ślężańskiego Parku Krajobrazowego, a okolice podszczytowe są dodatkowo objęte rezerwatem przyrody.
RTCN Wrocław / Ślęża
Ośrodek nadawczy wrocławskiej telewizji na szczycie Ślęży został oddany do użytku 1 lutego 1958 r. Wybudowano go w rekordowo krótkim czasie, bo w zaledwie trzy miesiące. Ośrodek składał się z 3-kondygnacyjnego budynku oraz masztu, którego dolna część została sprowadzona z okolic Trzebnicy, gdzie zdemontowano nieczynną wieżę. Górny człon masztu został wykonany przez Poznańskie Stocznie Rzeczne. Łączna wysokość obiektu wynosiła 98 m (jego fundamenty zachowały się do dziś i są widoczne z okien Domu Turysty PTTK).