U wrót najwyższego szczytu Pirenejów

dodano: 2023-12-16 14:12 | aktualizacja: 2024-01-12 12:57
autor: Anita Kaźmierska | źródło: podroze.satkurier.pl

Najwyższy szczyt Pirenejów - Aneto, zasadniczo przeznaczony jest dla osób mających doświadczenie w wysokogórskiej wędrówce, to znaczy posiadających odpowiedni sprzęt i umiejętności. Mniej zaawansowani turyści mogą jednak pokusić się o przejście przez bramę prowadzącą na Aneto - Portillón Superior (czyż nie brzmi to majestatycznie?). Ale żeby przesadnie nie zachęcać, dodam, że jeszcze niedawno nazwałabym to miejsce... wrotami piekielnymi.

Aneto, Tuca de Corones, Tuca d'el Mich, Tuca de la Maladeta, fot. Anita K.

Pireneje - Portillón Superior - Aneto, Tuca de Corones, Tuca d'el Mich, Tuca de la Maladeta

Prosimy o wyłączenie blokowania reklam i odświeżenie strony.

Refugio de La Renclusa to schronisko górskie położone na wysokości 2140 m n.p.m. Działa przez cały rok, dysponując 92 miejscami noclegowymi, bieżącą wodą, prysznicami, toaletami czy usługami gastronomicznymi. Zarządzane jest przez Federación Aragonesa de Montañismo (FAM), Centro Excursionista de Cataluña (CEC) i radę gminy Benasque.

Przed schroniskiem stoi obelisk wzniesiony na 100-lecie organizacji turystycznej CEC, założonej w 1876 r.

Pico Salvaguardia (2736 m), Pic de la Mine (2704 m) i obelisk CEC

Obelisk na 100-lecie CEC, odpowiednika polskiego PTTK

Historia schroniska La Renclusa sięga 1913 r., kiedy to inżynier, fotograf i znawca Pirenejów - Juli Soler i Santaló, wpadł na pomysł, aby w dolinie Renclusa, gdzie dotychczas stała niewielka chatka, zbudować schronisko z prawdziwego zdarzenia, stanowiące bazę wypadową na Aneto i inne szczyty masywu Maladeta. Juli Soler i Santaló zmarł 30 kwietnia 1914 r., nie doczekawszy ukończenia swojego projektu, ale CEC zdecydowało się dokończyć w jego hołdzie budowę schroniska.

Refugio de La Renclusa w 1917 r., autor: Ignasi Canals i Tarrats, źródło: archiwum fotograficzne Centre Excursionista de Catalunya

Do uroczystego otwarcia obiektu miało dojść 5 sierpnia 1916 r., jednak wydarzenie to nigdy nie zostało uczczone. Uniemożliwiła to tragiczna śmierć przewodnika Josepa Sayó, który miał zostać gospodarzem nowego schroniska. 27 lipca, w wyniku uderzenia pioruna, zmarł nie tylko Sayó, lecz także towarzyszący mu niemiecki alpinista Adolf Blass. Ostatecznie pieczę nad schroniskiem objął Antonio Abadías, zięć Sayó.

Schronisko La Renclusa około 1916 r., autor: Joan Nonell i Fabres, źródło: archiwum fotograficzne Centre Excursionista de Catalunya

Działalność La Renclusa została sparaliżowana od lipca 1936 r., kiedy w Hiszpanii wybuchła wojna domowa. Po jej zakończeniu w kwietniu 1939 r. schronisko zaczęło odzyskiwać swoją pierwotną funkcję.

W 1951 r., w 75. rocznicę założenia CEC, uzyskano od FEM pozwolenie na założenie w La Renclusa tradycyjnego obozu letniego. Z tej okazji, 12 sierpnia na szczycie Aneto postawiono monumentalny aluminiowy krzyż o masie 90 kg (w kawałkach wniosło go 80 wolontariuszy). Z kolei 14 sierpnia 400 Aragończyków zainstalowało rzeźbę przedstawiającą ich patronkę, Matkę Bożą z Pilar, o masie 600 kg.

30 września 2006 r. oficjalnie ukończono trwającą latami modernizację schroniska. Polegała ona m.in. na ogólnej rozbudowie obiektu, w tym dobudowaniu nowego skrzydła, a także zainstalowaniu nowego systemu odprowadzania ścieków oraz wykonaniu nowego wodociągu ze strumienia Maladeta.

Anteny dla Internetu satelitarnego (m.in. Tooway) na budynku schroniska

Kolejny etap wędrówki to strome podejście do przełączki Portillón Superior (2899 m n.p.m.). Choć długość tego odcinka wynosi jedynie 2,3 km, to przewyższenie osiąga niemałą wartość 760 m. Skala trudności tej trasy to T3. Szlak jest bardzo słabo oznakowany, przez co łatwo jest go zgubić. W dużej mierze prowadzi po blokach i głazach.