reklama
reklama

Katalonia: W krainie pirenejskich jezior

dodano: 2023-10-16 20:08 | aktualizacja: 2023-11-06 17:57
autor: Anita Kaźmierska | źródło: podroze.satkurier.pl

Pireneje - jezioro Estany de Travessani Parc Nacional d'Aigüestortes i Estany de Sant Maurici położony jest w samym sercu Pirenejów, na wysokości od 1200 m do nieco ponad 3000 m n.p.m. To jedyny park narodowy w Katalonii, będącej wspólnotą autonomiczną Hiszpanii. Charakteryzuje się występowaniem ostrych szczytów, skalistych grani, bujnych lasów i zielonych łąk, ale przede wszystkim wyróżnia się obecnością ponad 200 jezior oraz licznych rzek, jarów i mokradeł.

Estany de Monges, fot. Anita K.
Pireneje - jezioro Estany de Monges


Prosimy o wyłączenie blokowania reklam i odświeżenie strony.
Park dwustu jezior

Park Narodowy Aigüestortes i Estany de Sant Maurici został utworzony 21 października 1955 r. Ma powierzchnię 40 852 ha, w tym 14 119 ha ochrony ścisłej i 26 733 ha ochrony częściowej. Z tego 2 314,83 ha jest własnością prywatną.

To obszar Pirenejów o największym zagęszczeniu jezior. Jest ich tam ponad 200, choć tylko około 150 to jeziora stałe, a pozostałe to jeziora okresowe, które późnym latem mogą wysychać.
 
Malutkie jeziorko o krystalicznie czystej wodzie

Tutejsza woda niejedną ma twarz - łagodną i spokojną pod postacią jezior, psotną i figlarną w głębokich jarach, dostojną i elegancką w formie wodospadów, ale też groźną i złowrogą w rzekach i potokach podczas szalejących burz.

Aigüestortes w nazwie Parku to słynna równina, a Estany de Sant Maurici to w tłumaczeniu Jezioro Świętego Maurycego. Jezioro to widnieje też w logo parku wraz z górującymi nad nim Encantatami (szczytami Gran Encantat i Petit Encantat).
 
Tablice informacyjne z charakterystycznym logo Parku

W tym jedynym katalońskim parku narodowym odnotowano 1803 taksony roślin oraz 219 gatunków kręgowców, w tym 5 gatunków ryb (m.in. pstrąg potokowy), 6 gatunków płazów (m.in. traszka pirenejska), 13 gatunków gadów (m.in. żmija żebrowana, miedzianka), 139 gatunków ptaków (m.in. sęp płowy, orzeł przedni, orłosęp, sowa włochata, śnieżka, wieszczek) i 56 gatunków ssaków (m.in. kozica południowa, gronostaj, świstak alpejski).

Najwyższym punktem Parku jest szczyt Comaloforno o wysokości 3029 m n.p.m. w masywie Besiberri.
 
Spokojne lustro Estany Clot

Tamtejszy klimat charakteryzuje się długimi i surowymi zimami, podczas których przez większą część roku występuje śnieg (na stokach utrzymuje się aż do czerwca), a temperatury często spadają poniżej 0°C. Zimą stawy zamarzają, a przyroda pozostaje w stanie uśpienia. Nierzadko występującym zjawiskiem są lawiny śnieżne. Nad jeziorem Gento, na wysokości ponad 2100 m n.p.m. dnia 2 lutego 1956 r. odnotowano najniższą temperaturę w Hiszpanii: -32°C.

Z drugiej strony lata są krótkie i charakteryzują się umiarkowanymi temperaturami (w nocy nawet dość niskimi). W gorące letnie dni często występują tam obfite opady deszczu czy nawet burze z wyładowaniami. Zmiana pogody może być dość nagła, co zawsze należy brać pod uwagę.

Każdego roku Park odwiedza ponad pół miliona ludzi.
 
Jedno z ponad 200 jezior Parku Narodowego Aigüestortes i Estany de Sant Maurici

Szlak Świstaka

Początkowy fragment opisywanej w tym artykule trasy nazywany jest Ruta de la Marmota - Szlakiem Świstaka. Wbrew pozorom nie jest zbyt łatwo wypatrzeć tego gryzonia, bowiem zwierzątko mimo że lubi wygrzewać się na słońcu, to unika okolic ruchliwych szlaków turystycznych, a co więcej, zapada w sen zimowy już we wrześniu. Warto dodać, że świstak alpejski został sztucznie wprowadzony w Pireneje w 1948 r. (do katalońskiej części zawitał w 1974 r.).
 
Świstak alpejski, fotografia nie mojego autorstwa, gdyż w październiku gryzonie te już smacznie spały

Cała trasa ma długość 16,8 km. Charakteryzuje się sumą podejść 900 m i przewyższeniem około 720 m. Główny parking, oczywiście bezpłatny, znajduje się na wysokości 1700 m n.p.m., a docelowym miejscem wędrówki jest Estany de Monges - jezioro położone na wysokości 2418 m n.p.m.
 
Trasa z Pantà de Cavallers do Estany de Monges, źródło: Bergfex
Profil trasy, źródło: Bergfex

Pod względem technicznym trasa ta jest wyjątkowo łatwa - w miejscach, gdzie występują strome zbocza, szlak przybiera formę łagodnego trawersu. Największymi atrakcjami są liczne jeziora (ponad 20), wodospady oraz położone na stoku schronisko oferujące przepiękne widoki.
 
Takie niespodzianki na drodze dojazdowej, były też konie
Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu tylko za zgodą wydawcy.




Więcej z kategorii Europa


reklama