Miasto Pafos, liczące ponad 35 tys. mieszkańców, położone jest w południowo-zachodniej części Cypru. To stolica dystryktu o tej samej nazwie i jedno z najważniejszych miast wyspy. Zasłynęło m.in. jako ośrodek kultu greckiej bogini Afrodyty. Prawdziwymi skarbami Pafos są odkryte podczas wykopalisk mozaiki podłogowe sprzed kilkunastu stuleci oraz tak zwane Grobowce Królewskie – nekropolia dostojników z czasów hellenistycznych i rzymskich. Charakterystycznym zabytkiem Pafos jest też niewielki zamek stojący na portowym wybrzeżu.
Latarnia morska w Pafos, fot. GorNatalya / Shutterstock.com
Prosimy o wyłączenie blokowania reklam i odświeżenie strony.
Skała Afrodyty
Według jednego z mitów Afrodyta wyłoniła się z morskiej piany w pobliżu Cypru – w miejscu, gdzie wpadły odcięte sierpem genitalia Uranosa. Okaleczenia boga nieba dokonał jego syn – Kronos, na polecenie matki Gai.
Skała Afrodyty (Petra tou Romiou) znajduje się w odległości 25 km na południowy wschód od centrum Pafos. Ta piękna formacja skalna i malownicza plaża są częstym celem wycieczek turystycznych. Lokalna legenda mówi, że każda osoba, która pływa wokół skały Afrodyty, zostanie pobłogosławiona wiecznym pięknem.
Nazwa Petra tou Romiou wiąże to miejsce z wyczynami bohatera Bazylego opisanymi w eposie Digenis Akritas. Legenda głosi, że Bazyli – będący w połowie krwi bizantyjskiej (Romios), a w połowie arabskiej – cisnął ogromnym kamieniem z gór Trodos, aby odeprzeć inwazję Saracenów.
Klasztor Świętego Neofita
Klasztor Świętego Neofita (Moni Agiou Neofytou) co prawda nie znajduje się w samym Pafos, a w odległości 10 km na północ od centrum miasta, w miejscowości Tala, ale warto przy okazji pobytu w Pafos odwiedzić to wyjątkowe miejsce. Ten prawosławny męski klasztor został założony w XII w. przez Neofita.
Neofit urodził się w 1134 r. W wieku 18 lat wstąpił do klasztoru św. Jana Chryzostoma, gdzie przebywał przez 6 lat. W 1158 r. udał się z pielgrzymką do Jerozolimy, co tylko utwierdziło go w postanowieniu, by zostać mnichem. Wzmocniony tą wizją wrócił na Cypr i zaczął poszukiwać miejsca na swoją pustelnię. Stała się nią jaskinia w pobliżu źródła i strumienia, 10 km na północ od Pafos.
Przez 11 lat żył tam w odosobnieniu. Ponieważ jednak biskup Pafos nalegał, by Neofit przyjął ucznia, doprowadziło to w 1170 r. do stopniowego przekształcenia tego miejsca w klasztor. Pierwszy regulamin klasztoru powstał około 1187 r.
Przez ponad sześćdziesiąt lat Neofit nieustannie studiował książki. Był też zaangażowany w pisanie dzieł duchowych. Po śmierci Neofita klasztor kontynuował swoją działalność.
Będąc w kompleksie klasztornym warto odwiedzić świątynię, muzeum sztuki sakralnej i wykute w skale jaskinie ozdobione pięknymi malowidłami. Jedną z perełek muzeum jest manuskrypt z X w. spisany w języku aramejskim na pergaminie. Są też piękne ikony i obrazy pochodzące sprzed kilkuset lat, bogato zdobione naczynia (kielichy, pateny, itp.) oraz szaty liturgiczne.